Fotografía Emocional con Fuco Reyes

65,00 IVA incl.

Fotografía emocional en Compostela

Roteiro fotográfico con Fuco Reyes nunha deriva fotográfica na que sentir os espazos a través dos sentidos e emocións que ese lugares nos evoquen. Un obradoiro que conxuga observación, improvisación fotográfica e instrospección.

Data: Domingo 17 de Marzo de 2019
Hora: 10.00 – 15.00

MARZO 2019

Lun Mar Mér Xov Ven Sáb Dom
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Mínimo 5 participantes

Esgotado

Categoría: Etiqueta:

Descripción

Deriva fotográfica cun gran compoñente introspectivo. Deixarse levar polas emocións fronte ós elementos cos que nos imos atopando no noso camiño.

Metodoloxía

Ser conscentes de como determinados lugares aféctannos e como podemos utilizar esa percepción para realizar fotografías que teñan un compoñente poético e persoal. Reflectir na fotografía o que sentimos dentro nos intres antes de disparar.

Obxectivos do obradoiro

Construir mapas emocionais da cidade a través dun paseo consciente ata lugares insospeitados. Miraremos a cidade como nunca antes a tiñamos visto, como se fose a primeira vez, permitindo que o ollo observe sen intención máis que a de deixarse levar. As emocións que nos xeneran os elementos e lugares que nos imos atopando evocarán realmente as fotografías que tomemos.

Que se precisa?

  • Calquera dispositivo que poida rexistrar unha imaxe, xa sexa unha cámara réflex ou un móbil.
  • Calzado cómodo e abrigo.

Poñemos a disposición o servizo de aluguer de equipos fotográficos, bota unha ollada!

Biografía do autor

 

O meu punto de partida ten que ver coa idea de que ao contemplar o mundo non só influimos no que vemos se non que o observado tamén repercute no observador. Así, construimos a nosa realidade máis persoal e social, ao igual que o significado das imaxes que creamos, de maneira que a fotografía perde a conexión co seu referente e devén nalgo con entidade propia por si mesma.

Este acto de creación tamén de responsabilidade, xa que o construido tamén forma parte de nós mesmos, defínenos e modélanos persoal, social e culturalmente. Interésame comprender como damos un significado que vemos, e como no acto de fotografar podemos xerar novas atribucións de sentido que modelan os nosos modos de mirar nun proceso recursivo sen fin.

A través dunha evolución na que vou axustando a maneira en que percibo o mundo, me manexo co silencio como estratexia, co tempo como eterno momento presente, e cos espazos como portas ou fiestras a lugares que quero visitar dun modo fantasmático, de maneira que me poden levar cara adiante a unha utopía, ou traerme de volta a algún lugar de min mesmo.